آبیاری قطره ای

كشاورزي فارياب براي برآورده كردن توقعات كيفي و كمي غذا كه ناشي از جمعيت رو به رشد زمين مي باشد ، ضروري و بهبود كارايي آن ، به منظور زيستن در ميان اين محدوديتِ منابع آب و خاكِ زمين يك امر حياتي محسوب مي شود . غالب برنامه هاي آموزشي در زمينه هاي تخصصي طراحي سيستم هاي آبياری قطره ای و مديريت آنها مربوط به علوم پاية زراعت و مهندسي مي باشد . تمركز اين برنامه ها بيشتر بر تحليل بوده و نه بر طراحي ، كه نيازمند تركيب مراحل تحليلي نيز مي باشد . دستيابي به مهارتهاي حرفه اي در زمينة روشهاي مهندسي آبياری ، به تجارب مربوط به دوره هاي كارشناسي ارشد و دكترا واگذاشته شده است كه اين امر ، نيازمند گذراندن دوره هاي كارورزي مي باشد . در صورت فقدان اين امكانات ، تدابير به وضوح تعريف شده كه در بدنة علوم و يا متون تخصصي به منظور انتخاب و طراحي ا نواع گوناگون سيستم هاي آبياري تدوين شده اند ، مورد نياز مي باشند . نه مراحل كارورزي كافي و نه متون تخصصي در حال حاضر در دسترس نبوده و نوآموزان اين رشته مجبور به ابداع روشهاي طراحي خودشان هستند .